Amper vertrokken en al een week Senegal achter de rug.

woensdag 20 januari 2010

woensdag, de eerste dag lesgeven. Spannend, maar ook een beetje een ongemakkelijk gevoel. Aangekomen op school deden we zoals gewoonlijk onze toer om aan iedereen handjes te gaan geven. Dat is hier de gewoonte. En ook de kinderen gaan bij iedereen langs om handjes te schudden, daarbij gaan ze ook even door de knieen. Das is een beetje vreemd. We voelen er daar niet zo goed bij, want dat geeft ons het gevoel dat we een hogere functie hebben en dat vinden we niet zo fijn.
Het is altijd nog een beetje wachten op de kinderen die toekomen met het schoolbusje. Die zijn meestal wat later, maar dat is hier geen probleem.
De eerste les verliep redelijk vlot. 'Le langage', le corp humain of 'djemounit' in het Wolof. Dit is het thema van de maand januari. Een hele maand werken ze rond hetzelfde thema. We leerden behoorlijk snel de delen kennen zowel in het frans als het Wolof. Zo heb je bob, jaram, tanki ak logoi, butte, noppe, karaw, bakin, gimien, lamien, sikien, djeu, bung, lig, baat, magge, dunde, bier, djoembag, logo, tank, gienaw, oom, baram... allemaal lichaamsdelen. We hebben er ongeveer twee uur
overgedaan om ze zonder fouten op te kunnen zeggen. Niet zo makkelijk. De tweede les is 'le psychomotricité'. 'Ou sommes nous?' 'Nous sommes dans la cour' 'Qu' est-ce que on va faire dans la cour?' 'On va faire psycho.' 'Qu' est- ce qu' on va faire dans la psycho?' 'On va faire la formation de petits groups!' Nog enkele liedjes in het frans en het wolof en dan wordt er geoefend op het maken van kleine groepjes aan de hand van kleurpotloden, potjes of gewoon zo zonder iets. Het nut daarvan snappen we niet echt, maar ze moeten het wel kunnen. Bij 'Perceptivo' leren de kinderen termen als 'fort, faible en bref'. Daarna mogen de kinderen iets eten in de klas en wat buiten spelen op de 'speelplaats'. Na de speeltijd moeten ze
verplicht met hun hoofd op de bank liggen voor enkele minuten. Daarna is het 'Graphisme'. Hierin wordt gewerkt aan de soorten lijnen. La ligne vertical, la ligne horizontal, la ligne oubligue, combination la ligne, la ligne brisée et les vagues.
Dan volgt nog wat 'Logico-math' waar de kinderen 'devant, derrière, sous, sur, à côté, petit, grand, moyenne, long, court...'
'L'activité manuelle' doet een beetje pijn aan ons hart. Hierin worden telkens een paar kinderen op de eerste rij gezet en zij mogen een tekening inkleuren. De andere kinderen (dus nog een stuk of 30) moeten gewoon stilzitten op hun stoel en zwijgen. Een half uur aan een stuk, als het niet langer is. Echt niet fijn om mee te maken.
Als laatste wordt er nog wat gezongen en dat vinden de kinderen wel echt fijn. 'Tout cela est à moi' is het liedje dat ze geleerd hebben over het lichaam. We zijn er niet echt fan van, maar toch doen we ons best om het telkens vol enthousiasme te zingen voor de kinderen. Wij hebben hen 'Epo I tai tai é' aangeleerd. In plaats van 'epo' moeten we wel 'epaule' zingen van de juf. Want dan heeft het iets met le corp humain te maken.

We waren blij dat het middag was, want er is hier, net zoals bij ons, geen school op woensdagmiddag. We konden naar huis. We aten lekker en dan hebben we wat geslapen. Dat deed echt deugd, we konden het goed gebruiken.
Daarna zijn we onmiddellijk gestart met het sorteren van ons materiaal en het slijpen van al onze potloden, tot onze handen er helemaal van open lagen... Bouba en papa kwamen af en toe eens kijken en waren echt verbaasd.
's avond laat moesten we dan nog het één en ander voorbereiden voor de volgende dag. Eigenlijk hadden we graag nog wat geobserveerd, want het is echt voor geen meter eenvoudig om voor een klas te staan als je niet begrijpt van wat de kindjes zeggen...

Dit is onze klas waar we de eerste maand stage zullen lopen (leeftijd: 4/5 jaar)

donderdag 21 januari 2010

's morgens moesten we wat wachten op de auto die ons naar school bracht. Er gaan ook 3 meisjes met ons mee die hier in de buurt wonen, best wel gezellig, maar een beetje krap als je met 6 of 7 op de achterbank moet. Dat moet kunnen hier.
We arriveerden een beetje laat, maar nog voor het schoolbusje, dus geen probleem. De eerste les was weer 'le langage'. Die hebben we gegeven en het lukte redelijk. We hadden gevraagd als we bij de rest nog wat mochten observeren zodat we de liedjes en de woorden nog beter zouden leren, want eenvoudig is het niet. Dat was geen probleem voor de juf en wij waren gelukkig. We hebben hier en daar wat gefilmd zodat we het 's avonds nog eens opnieuw konden bekijken. Dat is makkelijker om te leren...
De beste oplossing, volgens de 'jangaleket' (onderwijzeressen) van het schooltje, om ons nog sneller en beter wolof te leren is de volgende; zij gaan op zoek naar twee Senegalese mannen voor ons. Ze organiseren een groot feest en wij trouwen ermee. Zo zullen we het wel echt snel leren. Ze waren er erg enthousiast over en zagen het ook echt onmiddellijk zitten. Echt niet te doen!

Tijdens de middag gingen we met de directeur op zoek naar karton in't stad. Dit helaas zonder resultaat. Op de terugweg kocht hij voor ons één of ander stuk fruit. We weten niet precies wat het is, maar het doet ons denken aan lichy's. Het was niet slecht, gewoon vreselijk ambetant om te pellen en zonder smossen op te eten...

vrijdag 22 januari 2010

vrijdag dan weer een dagje les geven. Het was niet gemakkelijk. Met de voeten spelen kunnen ze hier echt goed. De juf liet ons alleen om karton te gaan halen. Echt geen pretje. De kinderen begrijpen het normaal gezien wel als we iets willen uitleggen, maar ze stil krijgen lukt ons nog niet. We weten wel dat 'noppi' stil zijn is, maar je kan moeilijk de hele tijd 'noppi' lopen roepen. En slaan, zoals ze hier wel eens durven doen, willen we absoluut niet doen. Het gaat er dus erg rumoerig aan toe als ze ons alleen laten met de kinderen. Hopelijk doen ze dat niet meer...
In de namiddag wou de directeur praten. Hij nam Jozefien mee naar de klas om alles uit te leggen. Hij wil dat alle klassen aan de binnenkant worden geschilderd. Wij hebben heel wat materiaal voor het schooltje, maar we willen het niet geven zolang er geen kast is, dus daar wil hij ook eerst voor kijken. Het is belangrijk dat er een beetje en systeem in zit, want als we gewoon het materiaal zo geven is het binnen de kortste keren verdwenen of kapot...

Zaterdag 23 januari 2010

wat uitslapen deed wel deugd. We gingen na het middageten naar 't stad. Daar kochten we stof om traditionele kledij te laten maken en we gingen er dus ook meteen mee naar de 'tallieur'. We zochten een leuk model en het meten kon beginnen. Ook kochten we nog wat materiaal en een speciaal stokje dat ze hier gebruiken als tandenborstel. Echt leuk om op de knabbelen en zo je tanden te verzorgen. Het schept zelfs een beetje rust. Onze kleine broer Doudou kwam mee met mama. Hij is de hele dag bij ons geweest. We hebben samen gevoetbald en gespeeld. 's avonds belden we met zijn papa (die ons graag wil leren kennen) om te vragen of hij mocht blijven slapen. Dit was geen probleem en onze kleine broer was dolgelukkig. Terwijl Miet aan het bellen was met het thuisfront maakte hij samen met Jozefien zijn slaapplekje klaar.
Onze grote broer was een beetje jaloers, dus vroeg hij of we nog een stapje in de wereld wilden zetten. Voor we naar senegal vertrokken gaf iemand ons de raad om op zoveel mogelijk voorstellen 'ja' te zeggen, zo zouden we heel wat leuke, speciale en fijne kansen en momenten meemaken... daar gingen we dan. Even de taxi in en dan een heel eind wandelen. Het
was echt fijn om buiten te zijn. Wij vonden het echt warm, terwijl Bouba naast ons liep met een trui, een muts en een sjaal. Echt vreemd. We werden van de eerste tot de laatste minuut verschrikkelijk bekeken, maar ondertussen zijn we dat al wat gewoon. Ons lastig vallen gebeurt gelukkig niet. Onderweg was er een concert en daar stopten we even om wat te luisteren. We eindigden onze uitstap met een bezoekje aan de kameraad van onze broer. Echt grappig. Terug thuis nog een minimassage voor de 'ginaw' van jozefien en de 'logoi' van Bouba en dan gaan slapen. Heel stilletjes want onze minibroer lag al te snurken. Echt, gigantisch snurken. Zoals een volwassen vent. Om je ziek mee te lachen... dat er zoveel lawaai uit zo'n klein mannetje kan komen, niet normaal!

Hier onze grote broer Bouba die het super koud heeft terwijl wij staan te stikken van de warmte.

zondag 24 januari 2010

na het ontbijt wat poetsen. Miet de keuken, Jozefien onze badkamer. Ook hebben we samen met onze mama voor de eerste keer onze was gedaan. Stiekem heeft ze ons wel een beetje uitgelachen. Het kan niet anders. Nu hangt alles te drogen op ons dakterras. Papatje haalt alles boven om thee te maken, dus we krijgen straks weer een paar glaasjes gigantisch zoete thee. Straks nog een beetje werken voor het schooltje en hopelijk niet te laat gaan slapen vanavond.