Week 5

Vorige week opnieuw een week waarin heel wat te beleven viel. De laatste dag in 'Le Moyenne Section', 'Le Mardi Gras' en de eerste dagen in 'Le Grand Section'. Een grote verandering was ook de 'arrivé' van de 2 andere Belgen. Na een zwaar weekend waarin we heel wat gepoetst en gekuist hebben, waren we zondagavond klaar om Ellen en Selena op te gaan halen aan de luchthaven. Samen met papa en een vriend van hem, waarmee hij heel vaak aan de auto werkt, vertrokken we richting Dakar. We hadden nog een beetje tijd over, dus gingen we nog even op bezoek bij de kleine broer van papa. Die hadden we ontmoet in Touba en het was echt fijn om hem nog eens terug te zien. Na het bezoekje hebben we papa zijn vriend ergens afgezet en zijn we doorgereden naar de luchthaven. Het deed zoveel deugd om eens alleen met papa samen te zijn. Het was echt fijn. Hij vertelde heel veel en we merkten ook duidelijk dat hij het super vond om eens alleen met ons, zijn dochters, op stap te gaan. Aan de hekkens op de luchthaven liet hij ons even alleen om te gaan vragen als het vliegtuig al geland was. Na een tijdje kwam hij terug en samen wachtten we tot we 2 toubabs buiten zagen komen. We riepen hen toe waarheen ze moesten wandelen, want als je uit de luchthaven komt moet je nog een heel eind stappen vooraleer je bij de mensen bent die je staan op te wachten. Na wat proppen en duwen kregen we alle valiezen in de koffer en konden we vertrekken, richting ons huis. Thuis aangekomen maakten we het eten klaar, want honger hadden we wel. Nog even samen zitten voor een theetje en dan het bed in.

Wat onze schoolweek betreft. Maandag was de laatste dag dat we samen les gaven in 'Moyenne Section'. Dit vonden we uiteraard super jammer. Want we hielden na een maand echt al van onze kindjes. Ze zijn zoveel geld waard. Daarom wilden we iets terug doen. De zondagavond verzamelden we alle foto's en filmpjes die we in de klas genomen hadden gedurende die ene maand. We maakten er een filmpje van. De maandag namen we Jozefiens laptop mee naar de klas. In de slaapklas plaatsen we een tafeltje en installeerden we de laptop. Tijdens de geleide activiteit namen we afwisselend een groepje van 4 kinderen mee. Ze kregen de kans om naar het filmpje te kijken. Dat duurde ongeveer 10 minuten. Prachtig als je de kinderen zag glunderen. Ze stonden echt versteld. Ieder kind kwam minstens één keer voor in de film. De ene werden er superstil en rustig van, de anderen gingen er heel in op en werden telkens wild als ze zichzelf of hun kameraadjes op de foto's konden herkennen. Wij zelf pinkten stiekem een traantje weg als we keken naar wat we in die maand al allemaal hadden verwezenlijkt. Echt iets waar je kippenvel van krijgt. 't Ging door merg en been...

Dinsdag was er een groot feest op school. Iedereen keek er al een hele tijd naar uit. Wij wisten niet zo goed wat er ons te wachten stond. Het enige waar we zeker van waren was het feit dat we in traditionele kledij naar school moesten, dat we ook op een charette door 't stad zouden moeten rijden en dat er veel foto's zouden worden genomen. 's Morgens voor we naar school gingen moesten we naar mama haar huis, want zij zou zorgen voor onze kledij. Miet kreeg een tunuetje die leek op een zwangerschapskleed uit ‘de jaren stillekes’ en Jozefien kreeg een grappig pakje met hartjesmotief. Helaas pindakaas... weer hetzelfde, ze kon niet in het bovenste deel want haar schouders zijn en blijven behoorlijk breed. Mama zocht een nieuw pakje en dat lukte wel.

feestkledij voor Mardi Gras

We vertrokken veel te laat,te voet naar school, want mama's huis is dicht bij de school. Hilarisch om toe te komen op school. Net alsof we Kerstmis zouden vieren. De kinderen kregen allemaal witte baarden, snorren en wenkbrauwen met watten op hun gezicht gekleefd ofwel met krijt en water op hun gezicht gesmeerd. Echt grappig. Iedereen droeg traditionele kledij en sommige meisjes leken wel op bruidjes. Allemaal gigantisch geschminkt...

De kinderen werden gek toen Babacar (jongen die soms ook bij ons thuis is en die ondertussen ook een deel van onze familie is geworden) live muziek begon te spelen met zijn groepje. Na wat gedans en het zingen van liedjes vertrokken we met zijn allen voor een grote toer door 't stad op charetten. In de blakende zon en netjes op elkaar gepakt op de charetten werden we door alle mensen onderweg toegejuichd en nagezwaaid. 's Middags kregen we een feestmaal: kip met frietjes! 's Namiddags geen les voor de kindjes en wij gingen wat vroeger naar huis.

Woensdag de eerste dag in 'Le Grand Section'. Onze juf, Aïsatou, legde alles haarfijn uit zodat we alles van begin tot eind helemaal zouden snappen. Dat vond ze heel belangrijk want we kregen maar één dag om te observeren. Donderdag was het onze beurt. We leerden echt heel veel bij en we zagen het alweer wat meer zitten. Het thema leek plots niet meer zo moeilijk.

Donderdag dus terug vooraan in de klas. Een klas van 42 kindjes. Niet gemakkelijk. We gaven samen de 'langage' en bij de 'pschychomotricité' kregen we de kans om nog wat te observeren want dat hadden we woensdag niet gedaan. Na de speeltijd werden we verplicht om alleen les te geven. Miet de 'perceptivo' en de 'graphisme' en Jozefien de 'logico-math'. Dat moest omdat we zo sneller alles onder de knie zouden krijgen. Op het einde van de voormiddag werden de gedichtjes nog eens herhaald en ook enkele liedjes. We filmden alles zodat we het thuis nog eens opnieuw konden bekijken om het goed te kunnen leren.

Vrijdag werd een gekke dag. Miet had wat last van buikpijn en -loop. Jozefien verplichtte haar om thuis te blijven. Ze vond het niet erg om alleen te gaan. Ze gaf een heel erg uitgebreide les langage. De kinderen waren heel enthousiast en na de langage was het tijd voor graphisme. Miet had woensdag een tekening gemaakt om te kopiëren voor alle kinderen zodat ze allemaal individueel konden oefenen. Van de juf mocht ze maar met 2 kindjes tegelijk werken en zo startte ze ook. Nadat ze 2 kindjes in het werk had gestoken nam ze er nog 2 bij. Uiteindelijk waren er 8 kindjes tegelijkertijd aan het werken en de juf stond met grote ogen te kijken. Ze leek gigantisch verbaasd te zijn dat dat kon. Ze bofte heel erg met Jozefien, en terecht, want zomaar een klas waarin 42 kindjes zitten overnemen als je nog maar 2 dagen in de klas hebt vertoefd en zonder dat je de taal spreekt... niet mis!!!

Maandag gaan we op dezelfde manier te werk, want dat heeft de juf gevraagd. We houden jullie zeker op de hoogte. Hoe het is verlopen, hoe de kinderen en de juf reageerden en wat wij er zelf van vonden...

Tot gauw en veel liefs!!!