Stage Rufisque Senegal: week 8

Met een beetje pijn in het hart startten we de week. Het zou een zware week worden, dat wisten we op voorhand.

Maandag hebben we keihard gewerkt op school. We hebben onze juf, Aïssatou, getoond dat het mogelijk is om met meer dan 2 kindjes tegelijk te werken. Toen we begonnen met onze activiteit (een tekening in het thema fruit en groenten inkleuren en daarbij ook een oefening op het tekenen van krulletjes) zei ze dat we maximum met 6 kindjes tegelijk mochten werken. Dat was al meer dan genoeg. We zeiden dat het goed was, maar stiekem bleven we maar doorgaan. We staken telkens een kindje meer aan het werk, we liepen rond, hielpen even waar nodig en staken nog meer kindjes in het werk. Uiteindelijk waren 27 van de 42 kindjes op het zelfde moment aan het werk. Een echt record hier. Met het zweet op ons voorhoofd en een lach op ons gezicht kon iedereen zien dat we echt trots waren. Onze juf was positief verrast en ook verbaasd om dat allemaal te zien. Ze vond het een goeie oefening en was blij dat het zo vlot ging.

's Namiddags gingen we met papa de stad in om veel fruit te kopen. 16 bananen, 10 sinaasappels, 8 appels en ook nog 2 pakken koeken. Toen we thuis kwamen gingen we meteen aan de slag. Bananen pletten, appels in ministukjes snijden en erbij doen, sinaasappels uitpersen en koeken verbrijzelen. Alles samen, goed mengen en eens proeven, de fruitpap was overheerlijk.

Met een grote kan fruitpap, wat lepels, nog wat extra fruit en een grote eetlust vertrokken we dinsdag naar school. Na een korte les 'langage' toonden we de kinderen hoe je fruitpap maakt en daarna lieten we ze allemaal proeven. Echt zo sjiek en grappig om te zien. De eerste hap was telkens een mini beetje en telkens heel voorzichtig in die mond, maar vanaf de tweede lepel werden de porties telkens maar groter en groter. Alle kinderen vonden het overheerlijk. Ook onze juf was er weg van. Raki, haar dochtertje van 9 maanden oud smulde er ook van en Pape, het zoontje van de concierge genoot er ook met volle teugen van. Alles was op, dat hadden we eigenlijk niet verwacht. Het was een geslaagde activiteit.

Omdat het onze laatste dag was in die klas hebben we, net zoals bij de vorige klas, een filmpje gemaakt met alle foto's die we hadden genomen. Ook deze keer lieten we de kindjes in kleine groepjes kijken. Aan hun reacties te zien, vonden ze het fijn en genoten ze er wel van. Onze juf was trots op ons...

's Namiddags kregen we dan onze evaluatie. We overliepen heel uitgebreid ons formulier en ze gaf ons punten. Die kregen we niet te zien, maar we zijn er wel gerust in. We hadden het gevoel dat ze tevreden was van ons werk.

Woensdag dan. In plaats van naar 'le petit section' te gaan, hebben we de hele dag gevoetbald op straat ( wees gerust, voor de veiligheid werd gezorgd) met alle kindjes van het lager. Voor de speeltijd met de klas van Mme Diboor, na de speeltijd met de klas van Mme Mboup en de klas van Mme Tra. Eerst werd er deftig opgewarmd. Met het liedje '1 2 3 4, hup naar achter, hup naar voor...' van Samson en Gert die we nog snel hadden vertaald.

We werden bijgestaan en geholpen door de buschauffeur, de concierge en de meester die Arabisch geeft aan de kleuters. Ze namen foto's, hielpen gewonden verzorgen, speelden scheidsrechter en stalen af en toe ook eens zelf de show met allerhande trucjes...

Ook heel wat mensen uit de buurt kwamen supporteren en in 't stad werd er over ons gebabbeld. Want toen we 's middags thuis kwamen vertelde papa dat hij van iemand had gehoord dat zijn twee dochters aan het voetballen waren voor school.

De kindjes waren zo gelukkig en de juffen ook, dat we afgesproken hebben om het volgende week nog eens opnieuw te doen. Dus vanaf nu, woensdag voetbaldag.

Na het voetbal was er nog even tijd over en we gingen eventjes piepen in de klas van Mme Tra, 5de en 6de leerjaar. We werden er goed ontvangen en omgevormd tot Mme Tra 2 en 3. We gaven er Nederlandse taal- en zangles. Er werd heel wat gelachen en ze vonden het zo fijn dat ze beloofden om nederlandse lessen te blijven geven.

Donderdag dan in de nieuwe klas. 'Le petit section', een hele aanpassing. Ze zijn zo klein en begrijpen zo weinig. We hebben de hele dag geobserveerd en als we eerlijk moeten zijn, zagen we het niet echt zitten om er de vrijdag al les te geven. Het is misschien een beetje raar om te zeggen, maar we weten niet zo goed wat we in die klas nog zullen bijleren...

Vrijdag gingen we richting school met hopen materiaal mee. Touw, wasknijpers, nagels, vernis... We gingen meteen aan de slag. Er werden in totaal meer dan 100 nagels in de muren geklopt. In elke klas werden touwen gespannen en elke klas kreeg ook heel wat wasknijpers. We zagen er een beetje uit als echte 'klasdecoreerders'. Twee uren werkten we keihard door en het resultaat mag er zijn.

Doordat we in elke klas wel iets hebben gedaan, kregen we de juffen van het lager ook zover om te knutselen met de kinderen. Ze beloofden dat ze tekeningen zouden maken om de klas op te fleuren. We kijken er al naar uit.

Tijdens de speeltijd dan vertrokken we samen met Sidy naar de timmerman die onze kast had gemaakt. Daar aangekomen zagen we nog 2 gelijkaardige kasten staan. Ze moesten alleen nog vernist worden en dan zijn ze klaar. Ook voor ons, voor de andere 2 kleuterklassen... Joepie!!!

Na de speeltijd was er feest. Alle verjaardagen van de maanden februari en maart werden gevierd. Sidy en alle anderen vonden het ook nodig om 26 december(verjaardag Jozefien) en 1 november(verjaardag Miet) mee te vieren. De juffen maakten kronen, er werd gezongen, gedanst, gegeten, foto's genomen, gedronken en vooral veel gelachen.