Welkom op onze blog

Wij vinden het super fijn dat u een kijkje komt nemen op onze blog.
Geniet van de talloze foto's en leuke anekdotes.

zondag 28 maart 2010

En zo blijven onze weken vliegen

Vorige week vrijdag vertelde de leerkracht van moyenne section over andere scholen in Rufisque. Ze vertelde ons dat de les thema’s bepaald worden door de minister, maar dat de scholen hun eigen manier van lesgeven mogen bepalen. Zo had ze het ook over één bepaalde school ‘l’école municipal’. In deze school werken ze in hoeken. Zo hebben ze een aparte hoek om manuele activiteiten te geven, matten waar de kinderen kunnen op uitrusten, een groot bord om langage en graphisme te geven, een aantrekkelijke speelplaats waar de kinderen echt kunnen spelen,… Dit leek ons natuurlijk heel interessant om eens te gaan bezoeken. We spraken onze directeur aan maakten een afspraak om maandag naar deze school te gaan.

Het weekend verliep heel rustig. Na een drukke week genoten we even van ons nieuwe huis en de dagdagelijkse activiteiten. Zondag in de late namiddag besloten we een strandwandeling te maken. Het was fijn om even met onze voeten in het koude water te kunnen staan. We genoten van de frisse zeelucht en gingen nadien weer richting ons nieuwe huis…






Maandag voor de speeltijd zijn we onmiddellijk gestart met het knutselen van schuddoosjes. In het weekend werd al heel wat voorbereidend werk gedaan omdat we wisten dat we samen met Sidy op uitstap gingen. Eigenlijk was het de bedoeling dat deze activiteit na de speeltijd zou gegeven worden, maar de juffen hadden liever dat wij er al mee startten voor de speeltijd. Na de speeltijd kwam Sidy onze directeur ons halen. We gingen samen op pad en bezochten ‘l’école municipal’. De eerste indruk was overweldigend. De speelplaats was een grote zandbak met een klimrek, een glijbaan , grote schommels en schommelstoelen. Ook was er een plaats voorzien met banken. Echt fijn om te zien als je het gewoon bent om op een speelplaats te kijken waar helemaal geen spelmateriaal is en waar er onvoldoende vierkante meters zijn om 165 kinderen op te laten spelen.




Na het bewonderen van de speelplaats stonden we te popelen om de klassen te bezoeken. De eerste klas waar we een kijkje namen was grande section (=3de kleuter). Onmiddellijk viel ons op dat er niet één juf aanwezig was in de klas. Er stonden maar liefst 3 juffen in de klas te werken. Wat behoorlijk veel is en bij ons in België zelf helemaal niet kan. Het aantal kinderen in de klassen ligt wel hoog. De limiet is 40 kinderen per klas. Het 2de wat opviel waren de groepen. Elke klas is opgesplitst in 4 groepen. Ongeveer 10 kinderen per groep. Elke groep draagt de naam van een dier. De kinderen blijven in dezelfde groepen gedurende hun kleutertijd. Dit is een pure praktische indeling omdat hun dagverloop verdeeld is in vakken en elke groep zo aan de beurt kan komen voor een bepaald vak. Ook zijn de klassen mooi versierd met knutselwerkjes van de kinderen, echt fijn om te zien. Ook bij de moyenne section (=2de kleuter) en de petite section (=eerste kleuter) waren onze indrukken ongeveer hetzelfde. Bij de Petit section hadden ze zelfs driewielers voor de kinderen.

Ondanks het feit dat de klassen al veel groter waren, er knutselmateriaal aanwezig was, er geprobeerd wordt om hoeken te vormen,… kan je het nog steeds niet vergelijken met onze scholen in België. Het is en blijft een hele grote kloof.






In de namiddag genoten we van een heerlijk middagdutje van 2 uren, daarna hebben we samen onze vuile was gedaan. Man man man, wat een werk. Onze kleren beginnen hier op te stapelen, want veel tijd om de was te doen hebben we hier niet. De kindjes die hier vaak langs komen, waren met ons aan het lachen toen we ons groot laken probeerden uit te wassen. Handig is dit niet, gelukkig hielp de oudste ons een handje en verliep alles veel vlotter. Nadien gaven we haar een drankje voor het vele werk. Nadat alles bijna klaar was kwam de buschauffeur van onze school even op bezoek. Hij brengt de kindjes van de overburen elke avond naar huis. Uiteindelijk gingen alle kindjes naar huis en vertrok de chauffeur weer richting school en begonnen wij weer te werken. We vernisten alle werkjes, we knipten de handjes uit,… Ziezo ons werk voor vandaag zat er bijna op, of dit dachten we toch. We waren helemaal vergeten om nog een activiteit voor dinsdag voor te bereiden. Na het avond eten schoten we dus in actie en tekenden 33 omabrillen op stevig gekleurd papier. Tegen de vroege ochtend zochten we uiteindelijk ons bed op en sliepen we als 2 prinsesjes samen in een hemelbed. Het werd een korte nacht, want enkele uren later stonden we weer paraat om naar school te vertrekken. Terwijl Adia (de ene juf van de klas) verder werkte aan de schuddoosjes begonnen wij elk met een paar kindjes te prikken. Bij sommigen lukte het heel goed, anderen hadden maar na een kwartier door dat ze op de lijn moesten prikken en nog anderen hadden gewoon niet genoeg kracht om hun priknaald door het papier te krijgen.



In elke klas hing nu één of meerdere grote werken die we samen met de kindjes hadden gemaakt, behalve bij Bintou (juf van de moyenne section). We hadden nog wat karton over en vroegen haar wat ze graag had gewild in haar klas. Ze stelde voor om iets te doen rond het thema, de familie. Dit leek ons echter een beetje te moeilijk. Dieren vond ze ook best wel leuk. We wisten dus weer wat te doen dinsdag middag. We zochten enkele leuke prentjes van wat dieren en gingen aan de slag. Uiteindelijk werd het een reuze schildpad en een grappig nijlpaard.

Met onze 2 huisdieren gingen we woensdag dan richting school. met de Petit section werkten we alle werkjes af. De kindjes die afwezig waren geweest kregen zo de kans om wat in te halen en Jozefien liet Miet even in de steek om samen met de kindjes van de moyenne section en schildpad te gaan stempelen. Voor er gestart werd met het stempelen van de schildpad vertelde Sidy ons dat er 2 straten verder een hele oude schildpad woont. Hij vroeg ons als we die eens wilden zien en wij vroegen ons meteen af of het niet mogelijk zou zijn om met de kinderen te gaan kijken. Zo gedacht, zo gedaan. Best wel grappig eindelijk, Sidy en 40 blauwe schortjes liepen even later over straat richting schildpad. Terug op school werd er meteen gestart met stempelen. Het resultaat was prachtig. We kregen zelfs Sidy zo ver om ook wat te knutselen. Hij was trots op het oog dat hij wit had mogen stempelen. Zoals gewoonlijk werd er woensdag ook een beetje gevoetbald. ’s Namiddags gingen we een hele middag met papa op stap. Een hele boel inkopen werden gedaan en heel wat kilometers werden afgelegd. Moe maar tevreden kwamen we ’s avonds thuis. Nog wat werken en dan het bed in…







Donderdag werden de rollen omgedraaid, Miet ging even een nijlpaard gaan stempelen met de klas van Bintou terwijl Jozefien haar mannetje stond bij de kleintjes. Na de speeltijd bezochten we nog een andere school. een gigantisch gebouw met heel wat klassen. Van kleuter tot en met secundair. De directeur was blij ons op bezoek te hebben en ook alle kleuterjuffen waren echt vriendelijk en geïnteresseerd. We vertelden hen wat we hier uitspoken en hoe het eraan toe gaat in België. Na ons bezoek zaten we nog even bij de directeur in zijn bureau. Na een tijdje praten over de school hadden we het over uitwisselingen. Hij vond dat wij, als we terug waren in België, een school moesten zoeken die kon samenwerken met zijn school. hij was echt enthousiast en was er van overtuigd dat dit kan werken. Ondertussen werd er op onze school hard gewerkt. We hadden gevraagd aan onze juffen als ze het zagen zitten om nog wat handjes te stempelen om de muur nog verder te versieren. We hadden al het materiaal klaargezet en zo konden ze aan de slag. Toen we terug op school aankwamen mochten we echt trots zijn op hen. Ze waren nog volop aan het werk, alle twee. Dit hadden we niet verwacht. We namen de handjes mee naar huis en vernisten de hele boel. Even laten drogen en dan weer aan de slag. Knippen, knippen en nog eens knippen…






Ook vrijdag werden er nog handjes gestempeld. De juffen verrasten ons echt. Ze hadden niet alleen alle kinderen hun handjes heel mooi afgedrukt. Ook hun eigen handen hadden ze gestempeld. En niet zomaar… elk op hun eigen manier hadden ze eerst hun hand geschilderd met verschillende kleuren. We waren echt heel erg verrast toen we de resultaten te zien kregen. Niet alleen verrast, ook stiekem wel behoorlijk trots. Tot een gat in de nacht hebben we vrijdag nog vernist en geknipt. In totaal hebben we er nu al meer dan 100. Het ophangen zal nog een grote klus worden, maar we zien het helemaal zitten. Als dat klaar is zijn alle klassen zo goed als klaar. Wat decoreren betreft toch. Er is en zal altijd nog een hele boel werk aan de winkel zijn. Ik denk maar aan de stoelen en banken die af en toe doorzakken of kraken of vol gevaarlijke bramen hangen, uitstekende nagels…

En zoals elke week komen we nu weer aan het einde van ons verslag. Heel kort maar wel het moeilijkste van al. Bij deze houden we het voor een keertje kort.

Tot volgende week!!!!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten